Op vrijdag 17 juni lanceert het Volkshotel zijn eigen geëngageerde film- en discussieavond in Doka, gevestigd in de kelder van het Volkskrantgebouw. Met de titel DocuDoka wordt om de maand een actueel vraagstuk in het huidige mondiale tijdperk besproken aan de hand van een documentaire en speciale gasten. De eerste film die vertoond zal worden is Gringo Trails, een confronterende documentaire over de sporen die backpackers achterlaten tijdens hun reizen.
Lees het persbericht hier.
Voor topsporters draait alles om presteren op het juiste moment. Krijgen ze op het beslissende ogenblik vleugels? Of bezwijken ze juist onder de druk? Aan de hand van briljante hoogtepunten en gênante blunders in de sportwereld onderzoekt Ger Post in ‘Stalen zenuwen’ wat er met ons gebeurt wanneer we onder druk staan.
Lees de aankondiging op Bol.com.
De Nederlandse documentaire ‘Welcome to the Smiling Coast: Living in the Gambia Ghetto’ is geselecteerd voor het Pan African Film Festival (PAFF), het grootste zwarte filmfestival van Amerika. De film van regisseur Bas Ackermann en producent Emiel Martens beleeft haar wereldpremière op het festival, dat volgende maand van 4-15 februari plaatsvindt in Los Angeles.
Lees het persbericht op Nieuwsbank.nl.
Vorige maand, van 16-30 september 2014, woonde ik het 9e Trinidad & Tobago Film Festival bij in Port of Spain, de hoofdstad van Trinidad & Tobago aan de noordwestkust van het Caribische eiland Trinidad. Ik nam aan deze jaarlijkse viering van films van en over het Caribisch gebied en de diaspora deel in twee capaciteiten: als onderzoeker en professional. Mijn dubbele lens, waarmee ik zowel in- als uitzoom, is een onderdeel van mijn wanhopige poging om de kloof tussen de academische wereld en de wereld van de praktijk te overbruggen.
Lees het blog (in het Engels) op KITLV.nl.
In de eerste maanden van 2014 waren we ouderwets in de ban van kinderlijke verwondering en morele verontwaardiging. Van het Russische landjepik in Oekraïne, via de controversiële uitspraken van Geert Wilders, tot het bescheiden Songfestivalliedje van Ilse DeLange en Waylon, we zagen het allemaal niet aankomen. En vonden er vervolgens nogal wat van.
Lees de column op DeFusie.net.
Januari was, ondanks alle goede voornemens in het nieuwe jaar, een maand waarin we collectief worstelden met onze bescheidenheid. Van KPN tot promotielesbo’s en van Floortje Dessing tot Johnny de Mol, allemaal probeerden ze zichzelf op terughoudende wijze te feliciteren, promoten of anderszins op de borst te kloppen.
Lees de column op DeFusie.net.
December was zoals ieder jaar de maand van reflectie en terugblikken. Een tijd van jaaroverzichten, uitverkiezingen en lijstjes. Bekende en minder bekende Nederlanders – van politici tot sporters, van schrijvers tot muzikanten en van modeontwerpers tot oliebollenbakkers – hoopten allemaal in een of ander illuster rijtje te worden opgenomen. En daarmee hun onsterfelijkheid veilig te stellen.
Lees de column op DeFusie.net.
We kunnen er niet omheen: november stond in het teken van oprechtheid. Van Sylvie Meis tot Louis van Gaal, en van donateurs tot kunstkenners, ze toonden allemaal oprechte emoties.
Lees de column op DeFusie.net.
Oktober stond in het teken van de slag om het populaire gelijk. In de maand van felle ‘welles-nietes-discussies’ over de folder van Bart Smit en de kleur van Zwarte Piet, was er eigenlijk maar een winnaar: het percentage.
Lees de column op DeFusie.net.
September was de maand van de uitlaatklep. Nadat de onofficiële biografie van kickbokser Badr Hari (geschreven door Jens Olde Kalter) in no time zowel het meest verkochte als gestolen boek van Nederland werd, rees opnieuw de vraag of een vechtsport beoefenen mensen agressief maakt. Want, zo bleek toch wel uit de bestseller, Badr was ook buiten de ring niet altijd een lieverdje.
Lees de column op DeFusie.net.
