In de eerste maanden van 2014 waren we ouderwets in de ban van kinderlijke verwondering en morele verontwaardiging. Van het Russische landjepik in Oekraïne, via de controversiële uitspraken van Geert Wilders, tot het bescheiden Songfestivalliedje van Ilse DeLange en Waylon, we zagen het allemaal niet aankomen. En vonden er vervolgens nogal wat van.
Lees de column op DeFusie.net.
December was zoals ieder jaar de maand van reflectie en terugblikken. Een tijd van jaaroverzichten, uitverkiezingen en lijstjes. Bekende en minder bekende Nederlanders – van politici tot sporters, van schrijvers tot muzikanten en van modeontwerpers tot oliebollenbakkers – hoopten allemaal in een of ander illuster rijtje te worden opgenomen. En daarmee hun onsterfelijkheid veilig te stellen.
Lees de column op DeFusie.net.
We kunnen er niet omheen: november stond in het teken van oprechtheid. Van Sylvie Meis tot Louis van Gaal, en van donateurs tot kunstkenners, ze toonden allemaal oprechte emoties.
Lees de column op DeFusie.net.
Oktober stond in het teken van de slag om het populaire gelijk. In de maand van felle ‘welles-nietes-discussies’ over de folder van Bart Smit en de kleur van Zwarte Piet, was er eigenlijk maar een winnaar: het percentage.
Lees de column op DeFusie.net.
September was de maand van de uitlaatklep. Nadat de onofficiële biografie van kickbokser Badr Hari (geschreven door Jens Olde Kalter) in no time zowel het meest verkochte als gestolen boek van Nederland werd, rees opnieuw de vraag of een vechtsport beoefenen mensen agressief maakt. Want, zo bleek toch wel uit de bestseller, Badr was ook buiten de ring niet altijd een lieverdje.
Lees de column op DeFusie.net.
